Rok 1945. Kolejna próba wysadzenia mostu przez polskich partyzantów nie udaje się. Most ma wielkie znaczenie dla Niemców, stanowi najkrótsze połączenie z frontem. "Centrala" żąda, aby most został zniszczony do 7 stycznia. Do miasta, gdzie stacjonuje Kloss, przyjeżdża Edyta Lausch. Mieszka w jednym pokoju z Gretą, kochanką Brunnera. Edyta okazuje się być kuzynką Hansa i jego młodzieńczą miłością. Dziewczyna odnawia znajomość z Hansem, umawiają się na zabawę sylwestrową w domu Klossa. J-23 obawia się tego spotkania. Zaproszony na spotkanie major Broch przynosi Klossowi wiadomość o awansie na stopień kapitana. U Klossa pojawia się także kapitan Schneider, znajomy Edyty, z którym odbywała służbę w tym samym mieście w roku 1941, a także podpity Brunner, który reaguje nerwowo na widok Edyty (kiedy Brunner tłucze szklankę, Kloss mówi: "Hermann, oszczędzaj szkło"). Zabawę przerywa nalot. Tej samej nocy ktoś próbuje zamordować Edytę. Śledztwo w tej sprawie prowadzi Brunner. Przesłuchuje wszystkich uczestników sylwestrowego spotkania, także Schneidera. Kapitan opowiada o okolicznościach poznania Edyty w 1941: dziewczyna była świadkiem napadu na miejscowego amsleitera, w czasie którego zginęła żona urzędnika. Brunner bardzo interesuje się tym zdarzeniem. Następnie rozmawia z Klossem. Daje mu do zrozumienia, że wie coś niewygodnego o Hansie (wtedy z ust Klossa pada: "takie sztuczki nie ze mną, Brunner"). W ręce gestapo "wpadł" człowiek z oddziału Bartka, Wasiak. Jego zeznania wskazują, że Edyta może być polską agentką. Kloss nie bierze tych zarzutów poważnie. Ma rację: Wasiak okazuje się być współpracownikiem Gestapo. Rozpoczyna się kolejna akcja partyzantów mająca na celu zniszczenie mostu. Hans spotyka się z Edytą, która pełni służbę na kolei. Rozmawia z nią o wydarzeniach 1941 roku, domyśla się, że to Brunner zabił żonę amsleitera i strzelał do Edyty. Dziewczynie trudno jest uwierzyć, że gestapowiec mógł być zamieszany w bandycki napad. Nagle pojawia się Brunner, chce aresztować Edytę. Kloss zarzuca mu udział w napadzie, Brunner wyciąga broń. W tej chwili dziewczyna rozpoznaje w Brunnerze człowieka, który strzelał do niej w 1941. Kloss szantażuje Brunnera, ten wycofuje się z oskarżeń pod adresem Edyty. Lausch otrzymuje rozkaz wpuszczenia na most kolejowy (który ma być za chwilę wysadzony przez partyzantów w powietrze) pociągu z polskimi robotnikami. Kloss zmusza Edytę, aby nie wykonała rozkazu, ujawnia, że jest polskim agentem. Edyta chce powiedzieć o tym Brunnerowi, który ponownie się pojawił w związku z wybuchem na moście, ale ginie z jego ręki. Kloss jest bezpieczny...
