Borys Sawinkow był sprawnym politykiem, nieugiętym rewolucjonistą oraz terrorystą. W 1904 roku dokonał udanego zamachu na znienawidzonego ministra spraw wewnętrznych Wiaczesława Plehwego oraz na księcia Sergiusza Aleksandrowicza. Schwytany i skazany, wymknął się z celi śmierci i zbiegł do Paryża. Do Rosji wrócił po wybuchu rewolucji lutowej. Działał w Rządzie Tymczasowym, organizował armię antybolszewicką. Po zwycięstwie bolszewików musiał opuścić kraj, zamieszkał w Warszawie. Jednak w 1923 roku znalazł go tu tajny funkcjonariusz Czk i przekonał do powrotu do ojczyzny, w której rzekomo miała wybuchnąć antybolszewicka rebelia. W Związku Radzieckim wkrótce został osądzony jako zdrajca ojczyzny i według oficjalnej wersji wydarzeń popełnił samobójstwo.
