Marysia, której nie udało się zdobyć papierów repatriacyjnych, po wielu dniach samotnej wędrówki dociera wreszcie do na pół zrujnowanego domu w Juryszkach. W rodzinnym dworku mieszkają teraz Broniś z Wandą oraz jego brat Kostek. Marysia cały czas tęskni za Gienią, wyobrażając sobie, że dziewczyna lada chwila stanie w drzwiach. Gienia faktycznie źle się czuje w nowym domu, choć poniemiecka willa jest obszerna i wygodna. Marzy o powrocie do Juryszek, do mamy. Za Wileńszczyzną tęskni również Józia, nie pozwalając wyrzucić niczego z przywiezionych stamtąd pamiątek, ale praktyczna kobieta szybko zaczyna dostrzegać też dobre strony nowej sytuacji. Tymczasem w Juryszkach Broniś próbuje jakoś ułożyć sobie stosunki z radziecką władzą, wierząc, że za drobne przysługi uniknie rozparcelowania majątku.
