Teatralna Inka – Danuta Siedzikówna – przeżyła śmierć matki zamordowanej przez gestapo w Białymstoku w 1943. Ojciec zmarł w Teheranie po opuszczeniu sowieckiego łagru. Osierocone siostry, Inkę i jej rodzeństwo, wychowywała babcia. Bohaterka była sanitariuszką AK. Została skazana na karę śmierci za przyłączenie się do oddziału majora Szendzielarza ps. Łupaszko, podporządkowanego legalnym władzom Rzeczypospolitej na uchodźstwie. Sędziowie oparli się na fałszywych zeznaniach milicjantów, zresztą nie do końca ją obciążających. W grypsie do babci Siedzikówna napisała: "Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się jak trzeba"
