Rok 1943, na granicy Ukrainy i Polski. Uciekając z getta i w czasie deportacji, Julia powierza swojego 11-letniego syna Hugo opiece przyjaciółki z dzieciństwa, 35-letniej Marianie, która pracuje jako prostytutka w burdelu. Zamknięty w małym pokoju bez okien, sąsiadującym z pokojem młodej kobiety, jego egzystencja zawieszona jest na dźwiękach i scenach, które dostrzega przez ściankę działową. Dzięki wyobraźni jako jedynemu zasobowi Hugo staje się świadomy zarówno mających miejsce masakr, jak i tajemnic seksualności. Gdy wstaje dzień, Mariana zaprasza go do swego pokoju i otacza łagodnością i rozkoszą. Wkrótce życie pokona śmierć, wkrótce Hugo stanie się młodym mężczyzną.
