Het leven ten noorden van de poolcirkel is, meer dan waar ook op onze planeet, hard en vol ontberingen. Slechts drie top-roofdieren weten zich hier te handhaven. De wolf, die in het weidse witte landschap naar zijn prooi speurt. De poolvos, die aan de verlaten kusten een bestaan bij elkaar scharrelt, en, op het zee-ijs, de ijsbeer. Om hier zomer en winter te kunnen leven, moeten ze van de vette maanden profiteren om de magere zo goed en zo kwaad als het gaat te doorstaan. Al het leven in het Noordpoolgebied staat voor dezelfde fundamentele probleem: dat is niet de kou, maar de eindeloze afwisseling van de seizoenen. Na een schrale winter en lente breekt voor de poolwolf eindelijk een tijd van overvloed aan. Nu de sneeuw op het vasteland smelt, is het een stuk gemakkelijker om prooi te vinden. Voor de ijsbeer is het een ander verhaal. In de zomerperiode breekt het zee-ijs, een gebied van ruim zeven miljoen vierkante kilometer in stukken en raakt op drift. Dat maakt het veel moeilijker om zeehonden te vinden en te vangen. IJsberen hebben gemiddeld maar eens in de twintig keer geluk bij de jacht; voor hen is het dus een kwestie van blijven proberen. Nu de sneeuw verdwenen is, verwisselt de poolvos zijn witte wintervacht voor een bruine pels. Ideale camouflage voor een jager.
