Er kunnen geen gelijke tekenen van gerechtigheid worden getrokken tussen degenen die beschuldigd worden van een misdrijf, degenen die veroordeeld zijn voor een misdrijf en degenen die de werkelijke daders zijn. Die driehoek omvat altijd de verdachten die niet schuldig zijn en de echte daders wier schuld uiteindelijk niet bewezen kan worden. Door de geschiedenis heen heeft een van de grootste afwijkingen in het streven naar gelijkheid plaatsgevonden in de schulddriehoek bij seksuele misdrijven, waarbij schuld grotendeels wordt bewezen op basis van de wil van een vrouw.
