Als onderdeel van de serie 'The Art of Conducting' bracht hij een revolutie teweeg in de manier waarop concertuitvoeringen werden gefilmd. Pianist Glenn Gould omschreef het vertrek uit het conventionele concertzaalperspectief als een openbaring: 'Elke andere poging om een orkest te filmen verbleekt in vergelijking met de Karajan-aanpak.' Wat Gould de 'Karajan-aanpak' noemde, was in feite het product van een experimentele samenwerking tussen Karajan, de uitmuntende Franse filmregisseur Henri-Georges Clouzot en zijn cameraman Armand Thirard.
