De Tisza vaart al duizenden jaren op de Grote Hongaarse Laagvlakte. Sinds de mens aan de oevers is verschenen, heeft hij geprobeerd de Blonde Rivier hem te laten dienen: hij drinkt haar water, gebruikt het om water te geven, snijdt haar in stukken en maakt het recht. Vijftig jaar geleden stopte hij er zelfs mee om een waterreservoir te maken. De presentator van de film, Dimitry Ljasuk, neemt de kijker bij de hand en laat vier seizoenen lang zien wat er in de afgelopen decennia van de plek is geworden. Miljoenen vogels en vissen zijn er komen wonen, de dichte begroeiing heeft de oevers groen geschilderd. Romantische rondingen, zwartwaterige binnenmeren, rietlabyrinten, duizenden eilandjes doen denken aan het oude Tisza. We hebben indirect iets moois gecreëerd. Maar wij zijn er nu verantwoordelijk voor. We kunnen het geschenk dat de natuur ons heeft gegeven behouden en bewaken.
