In 1945 zwierven twaalf miljoen dakloze kinderen door het puin van een Europa dat net was te voorschijn gekomen uit het dodelijkste conflict dat het ooit had gekend. Een ongekend aantal kinderen werd gescheiden van hun ouders of wees. Onder het mom van de belangen van deze kinderen en van de natie begonnen Frankrijk, de Verenigde Staten, Groot-Brittannië en de landen van Midden-Europa aan een ware race om kinderen. Door demografisch opportunisme, door de angst om hen geïndoctrineerd te zien worden door een nieuw totalitarisme, verplaatsen deze landen zich en adopteren deze weeskinderen, waardoor hun geschiedenis en hun identiteit worden uitgewist.
