Η ταινία αντανακλά πολλές από τις εμπειρίες που βίωσαν τόσο τα παιδιά όσο και ο ίδιος ο Μακαρένκο στον σταθμό «Γκόρκι». Το σημαντικό είναι πως η ταινία αναδεικνύει το εκπαιδευτικό έργο του Μακαρένκο ως προς την απόρριψη των βίαιων και αντιπαιδαγωγικών μεθόδων εκμάθησης του τσαρικού παρελθόντος. Καλό είναι να έχουμε υπόψιν μας πως μιλάμε για τη δεκαετία του 1920, που όλα αυτά φάνταζαν εξαιρετικά ρηξικέλευθα. Εξάλλου, ακόμη και σήμερα δεν έχουμε κατορθώσει να εφαρμόσουμε μία εκπαιδευτική μέθοδο καθαρή, χωρίς βίαια στοιχεία. Ο Μακαρένκο, ωστόσο, κατόρθωσε να μεταμορφώσει τα «δύσκολα» αυτά παιδιά σε σωστούς και ικανούς πολίτες, μόνο με υπομονή, προσπαθώντας να αναπτύξει μέσα τους αισθήματα αγάπης τόσο για την εργασία όσο και το ένα παιδί για το άλλο. Και έτσι πέτυχε το στόχο του.
